Zonneschijn
Zonneschijn,
Als de zon schijnt
Doet dat me stralen
Dan kan ik, hoe hard het leven ook is
Gewoon niet meer balen
Ooit zal de zon stoppen met schijnen
En zal al het moois van nu weer verdwijnen
Maar daar denk ik maar niet aan
Ik zie mijn goede bui alweer gaan
Liggen op het gras
De zon in mijn gezicht
Dan zijn mijn gedachtes
Even helemaal nergens op gericht
Gedachtes over het leven
Wat dat me zal geven
Maar nu niet aan denken
Wat het leven me zal schenken
Want over een niet te lange tijd
Is de zon weer weg
En heb ik genoeg om over te denken
Tot mijn grote spijt
Het leven is zo erg nog niet
Als de zon ten minste schijnt
Maar het leven wordt weer harder
Als de zon uiteindelijk verdwijnt
Nog niet zo lang geleden
Werd het me allemaal te veel
Ik heb jou lang gemeden
Maar uiteindelijk werd ik scheel
Ik zal je niet vertellen wat ik heb gedaan
Maar het was een grote fout
En nu hier, mijn gedachtes ver vandaan
Heb ik het in de zon, voor het eerst niet constant koud.

Ingezonden door
Geplaatst op
14-12-2010
Over dit gedicht
Het gaat over liefde en zonneschijn, lees maar!
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Liefde ZonneschijnReacties op ‘Zonneschijn’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!