Bestaan in onbegrepen tijd

er is stilte
in de dagen
een zacht verlangen
zonder vragen

een zon die schijnt
maar als je je wilt
koesteren voel je hoe
haar warmte verdwijnt

geen woorden maar
bestaan in onbegrepen tijd
uren die zichzelf overleven
die geen herinneringen geven

minuten zonder
enige bestemming
je laat het gaan er is
geen rationele remming

je geeft je over
laat seconden langs
je vingers glijden en weet
het heden gedachteloos te mijden