1001 Gedichten
vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Het zout van witte meren
zand brandt geel
op okermatte vlaktes
de hitte loeit in
as van vele dagen
cicaden zingen hoog
een droog geluid
vibrerend in de stekels
van verdorde distels
de laatste tranen
blinken in het zout van
witte meren het verdriet
is hier al eeuwen oud
dit leven lijkt gedoemd
te sterven maar het erven van
de dood is weer herboren worden
uit de schoot van de woestijn
Reacties op ‘Het zout van witte meren’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!