vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Mis haar
Met de frisse wind door haar haren,
kon ik nog steeds wel naar haar staren,
zij is degene voor wie ik leef,
mijn zonneschijn,
ik wou dat ze bleef.
Waar ze ook mogen gaat,
ik hoop dat ze mij bijstaat,
ik kan het niet verdragen,
met haar uit me leven,
ik weet het niet,
welke verlangens heb ik om naar toe te streven?
Ingezonden door
Geplaatst op
05-12-2010
Over dit gedicht
verdriet over een meisje dat ik heb laten lopen..
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
StarenReacties op ‘Mis haar’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!