Illusie
Om me heen verschijnt een zwart gat,
In gedachten hoor ik iemand fluisteren:
"Waar ben je. schat?"
Waardoor het om me heen nog meer gaat verduisteren,
Angst, het kruipt in me naar boven,
Moet ik dit nu echt gaan geloven?
Met mijzelf, helemaal alleen,
Iemand zeg het me, waar moet ik heen?
Ik loop verder door de lange donkere gang,
Ik blijf maar lopen want hij is zo lang!
Er blijft maar geen eind aan komen,
Kan ik deze leegte ooit nog ontkomen?
Er verschijnt meer leegte om me heen,
En ik moet er maar doorheen,
Ik zie licht aan het einde,
Het geeft mij hoop om door te gaan,
En me niet uit het veld te laten slaan,
Doorgaan zal ik doen,
En me van deze leegte ontdoen,
Ik ren naar het oplichtende punt.
Mijn leven is me nog gegund,
Eenmaal buiten word ik verblind door het licht,
Het licht dat mijn toekomst weer verlicht.
Het licht dat mij weer hoop geeft,
En heb ik veel beleefd,
Een illusie blijft echter altijd wel,
Hoe ik daar kwam in die hel,
Alleen ik zal dat nooit weten,
Dus zal ik dat maar vergeten
Reacties op ‘Illusie’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!