vreemdgaan
Er lijkt geen einde aan te komen,
Wat jullie mij hebben ontnomen.
Het is vreemdgaan,
Dat doe je niemand aan.
Zoveel pijn zoveel verdriet,
Maar dat beseffen jullie niet.
De pijn die je niemand gunt,
Ook de pijn die je niet alleen aan kunt.
Het zijn donkere dagen,
Extra donker door de pijn die je met je mee moet dragen.
Ook kun je het in de doofpot stoppen,
Het opkroppen.
Dit is wel gebeurd,
Maar wees niet getreurd.
Vroeg of laat komt dat ook bij jou boven,
Dat kan ik je beloven.
Voor jou komt ook de moeilijke tijd,
Dan krijg ook jij spijt.
Je hebt nog zoveel vragen,
Leren moet je ook om die met je mee te dragen.
Ik probeer mijn leven weer op te pakken,
niet verder in een diepe put te zakken.
Ik ga verder met mijn leven,
probeer te genieten van de mensen van wie ik hou want misschien duurt het nog even.
Reacties op ‘vreemdgaan’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!