een nacht vol liefde

Starend naar de hemel,
voorzichtig naar de maan.
Het mag niet volgens velen,
toch roept zij zijn naam.

Gisteren was hij bij haar,
beminde haar vol lust.
Zijn handen als een deken,
zijn adem gaf haar rust.

De liefde was voor even,
hele even voor een nacht.
Hij wilde niet meer verder,
dit had ze niet verwacht.

Eenzaam droomt ze verder,
over wat had kunnen zijn.
Zijn naam klinkt in de verte,
weerkaatst alleen de pijn.

Is zij wel bijzoner,
mooi en liefdevol.
Onzekerheid omarmt haar,
haar ogen schieten vol.

Starend naar de hemel,
staat hij voor het raam.
met tranen in zijn ogen,
roept hij zacht haar naam.