vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De maan
een dronken man uit Koog aan de Zaan
keek omhoog en zag haar staan
een voorbijganger sprak hem aan
waarde heer ik zie u staan
schijnt daar de zon of toch de maan?
de tijd verglijdt in mijn bestaan
licht en donker zijn weggegaan
het licht in mijn geest is uitgegaan
de nacht is over ik moet weer gaan
vanmorgen scheen de zon dus nu de maan
indien ik nog langer blijf staan
groeit de twijfel over haar bestaan

Ingezonden door
Geplaatst op
22-11-2010
Geef uw waardering
Op basis van 87 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Beneveld Verbazing VerwarringReacties op ‘De maan’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!