hondenliefe
2 donkerbruine hondenogen keken mij goed aan,
het was net of ze wilde zeggen is het tijd voor mij om te gaan? Schuldig moest ik ja zeggen,
het was moeilijk uit te leggen.
Het liefst wou ik met haar mee,
maar mijn ouders zeiden nee. Het is pijnlijker voor jou,
het is pijnlijker voor haar.
Het was beter dat ik thuisblijven zou,
ze waren toch zo klaar.
Toen kwamen mijn ouders terug,
maar jij was er niet bij. Dus ik vraag heel vlug,
komt ze ooit terug bij mij?
Mijn vader zei toen nee,
de tranen schoten uit mijn ogen.
Dit was dus niet oké,
was het maar gelogen. Van mijn moeder moest ik er mee leven,
maar ik wist niet dat ik zo veel om iemand kon geven.
Reacties op ‘hondenliefe’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!