vorige gedicht
vorige gedicht
Verloren
Ik lig wakker en stil in bed,
en probeer zo hard om niet aan jou te denken,
maar je gaat niet weg.
Straks zal ik dromen,
maar die droom gaat over jou,
wie kan bepalen wat ik droom?
Ik geloofde wel in jou,
en had bijna alles opgegeven,
slechts om bij jou te zijn.
Maar ik moest het wel,
om te leven, om te ademen,
je nam me over,
en dat doe je nog steeds.
Zou je alles vergeten zijn,
wat ik allemaal nog weet?
Pak m'n hand,
en laat niet meer los.
Als ik in de spiegel kijk,
zie ik je gezicht,
alsof je nog bij me bent.
Reacties op ‘Verloren’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!