Mijn eetstoornis

Geen zin om te praten of mijn gevoelens uit te leggen
te moe om nog iets over mijn strijd met eten te zeggen
Het is een strijd die bijna niet te winnen is
sociale contacten en vrijheid die ik mis

Geen zin meer om nog langer zo door te gaan
keer op keer wordt ik opnieuw door die verdomde eetstoornis verslaan
Geen energie meer om opnieuw te beginnen
geen daadkracht om weer een ander tactiek te verzinnen

Herken mezelf niet meer, weet niet meer wie ik ben
kijk ik in de spiegel zie ik niemand die ik ken
Schaam me voor mezelf en wil niet dat iemand me ziet
ik heb dan weer verloren van de strijd maar niemand ziet het verdriet

Ze zien een meisje dan dun en dan weer dik
ze denken niet verder maar zeggen die heeft een tik
Een levensgenieter noem ik mezelf op dat moment dan maar
Maar weet wel niets is minder waar!

Vraag me soms af of het ooit nog weer goed zal komen
maar het lijkt alsof ik daar alleen maar van mag dromen
Waren die gedachten maar uit mijn kop!
ik kan niet meer, help mij, ik ben op