vorige gedicht
vorige gedicht
Alleen
weg van alle mensen en iedereen
weg van alles om mij heen
ik wil gewoon even alleen zijn, maar
dat mag niet
ze lopen me achterna en roepen me
schreeuwen me toe
ik ben ban
durf mijn gevoelens niet te uiten
de gedachte gieren door mijn hoofd
brengen me in verwarring
'Ga weg!'
wil ik schreeuwen
ik ren weg,
door de stromende regen over het strand
ik ga op de rots zitten en laat
mijn gedachte met de zee mee wegvaren
eindelijk ben ik alleen
Reacties op ‘Alleen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!