vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
donker
In het donker durf ik te huilen,
wanneer niemand mij stoort.
In het donker durf ik te zeggen,
wat overdag niemand hoort.
Duizenden tranen over mijn wangen,
die verdwijnen in het licht.
Al mijn woede moet eruit.
Proef het zout op m'n gezicht.
Mijn knuffels komen tot leven,
en verjagen de donkere nacht.
Gered door engels en beren,
getroost door hun warme vacht
in het donker kan ik huilen
zonder angst ,zonder spijt
in het donker durf ik te zeggen
wat overdag niemand begrijpt.
Reacties op ‘donker’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!