vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Uit ongenaakbaar staal
je glansde en
polijstte niet
maar brak en
hakte stukken
overbodig tot
een vuur
je smeedde
woorden tot
een taal uit
ongenaakbaar staal
door het vlechten
van metaal
koud en hard
of gloeiend heet
uitgewalst tot
strofen met
gevoel de diepe
glans van warmte
je zinnen
kaalgeslagen
en gewet door
het verleden
snijden heden
door de strot
Reacties op ‘Uit ongenaakbaar staal’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!