zij betekende meer dan ze zelf besefte

ze kwam naar mij en ze stelde mij de vraag:
wie ben ik op een dag zoals vandaag?

ze keek naar mij met betraande ogen
zoekend of die van mij logen.

als ik haar vertelde
dat elke seconde telde.

elke seconde van haar leven,
maar zij zei dat duurt nog maar even!

"mijn ouders slaan
ook al heb ik niets misgedaan!"

"mijn klasgenoten roepen verwijten naar men hoofd
en ik luister half verdoofd"

"ik wil terug vechten maar heb de kracht niet
en er is niemand dat dat ziet!"

ik wilde maar wist niet hoe ik helpen kon,
ik moest eerst weten waar deze nachtmerrie begon!

nu heb ik spijt,
en weet dat het nooit slijt!

ze vroeg zich af of ze haar zouden missen,
en op haar begraafenis konden ze beslissen.