die ene dag
Weet je nog die ene dag?
We stonden voor jouw deur.
Ik herinner me nog jouw stem,
ik herinner me nog jouw lach.
Je zei tegen me dat je het niet meer wist,
dat je niet meer wist wat je voor me voelde,
dat je niet meer wist of je me hebt gemist,
dat je niet meer wist wat ik met de liefde bedoelde.
Ik nam je in men armen
en hoopte dat je het terug zou weten.
Ik wou onze liefde verwarmen,
zodat je me nooit meer zou vergeten.
Maar niets kon nog baten,
want je zei dat ik beter kon vertrekken.
Ik ben toen zo stom geweest om je te verlaten,
terwijl ik beter nog wat tijd had kunnen rekken.
Even later kreeg ik een bericht dat ik niet wou.
Ik weet nog exact hetgene wat je zei:
"Ik vind het spijtig voor jou".
Het was voor jou misschien voorbij, maar niet voor mij.
Ik hoop gewoon dat we nog eens afspreken,
want elke dag en nacht denk ik aan jou
en hoop dat je men hart niet opnieuw zal breken,
want weet dat ik van je hou.
Ingezonden door
Geplaatst op
03-11-2010
Geef uw waardering
Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Eenzaam Liefde OnbeantwoordReacties op ‘die ene dag’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!