vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
wat blijft
na jaren van vergeefs verlangen
de onverzadigde honger
de hunkering
naar de sensodyne glimlach
die nooit je ogen bereikte
herinneringen scherp als je gilette
( the best a man can get )
en even pijnlijk bij het uitschuiven
alle vriendschapskusjes
schroeiend van onverschilligheid
je dubbelzinnige grapjes
als je weer dronken was
en ik die maar bijschonk
met een bevroren grijns
schijn kwetst minder dan negeren
het onstuitbaar tikken van de klok
Ingezonden door
Geplaatst op
29-04-2007
Geef uw waardering
Op basis van 14 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
HunkeringReacties op ‘wat blijft’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!