oma.. ik mis je
Oma.. Ik mis je
De zon sterft en komt weer terug.
De regen sterft en komt weer terug.
Maar als een mens sterft komt het niet meer terug.
Wat nu overheerst is het verdriet.
Het verdriet van een overleident iemand die je niet meer ziet.
Oma, u heeft mij laten huilen.!
Laten huilen om u gemis.!
Ik mis al die verhalen die u vertelde voor het slapen gaan
En als het aan mij lag, had ik u nooit laten gaan!
Ik weet nog wel dat u zei: Mardi we moeten wat langzamer dansen want je haren zijn niet lang genoeg.
Of die keer dat we gingen wandelen toen ik zei: tjonge jonge wat een vies weertje dat u zei: het kan ook een meisje zijn.
En om zo'n grapen kon ik lachen en huilen tegelijk.
lachen: omdat het wel wat grappig was.
Maar huilen: omdat u het de volgende dag alweer vergeten was.
Mijn lieve omatje
Je bent me niet vergeten toch?
Reacties op ‘oma.. ik mis je’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!