Angstdromen

elke avond, met de schermering van de maan
komen mijn zorgen, ze vallen me aan
hopeloos zit ik daar dan, van binnen koud, van buiten warm.
ik laat mijn tranen vallen, ik laat alles gaan.
maar ik kijk op tegen morgen, en eerst die vreselijke nacht.
met zijn enge dromen, die hebben me in hun macht.
de zorgen van morgen, elke keer steeds weer.
de zorgen van morgen, ze doen zo'n zeer.
dus elke avond bij de schemering van de maan
proberer ik niets meer te laten gaan
want ik weet nu: het heeft geen zin
elke keer krop ik mijn zorgen op
diep, diep binnenin
niet naar bed, en vooral niet dromen
want het zijn de zorgen die dan weer komen.