anorexia

ik kan het niet uitleggen
eigenlijk gaat het goed
maar wat ik niet wil zeggen
is dat het pijn doet.
wat ik wil vertellen snap ik zelf niet
ik weet niet hoe ik het moet verwoorden
maar beter worden wil ik niet
ik begin te ontsporen
ik heb de touwtjes in handen, houvast
het helpt me andere dingen te vergeten
het is voor mij geen last
ik vind het fijn om niet te eten
maar ik sta onder grote druk
dokters, ouders, leraren
ik wil ze niet laten denken dat ik misluk
dus laat ik ze het niet weten
maar dit hou ik niet vol
laat me toch met rust
ik word zo niet gelukkiger
ik ben totaal uitgeblust
heeft er iemand een oplossing?
mensen hebben het nu nog niet door
moet ik dan zeggen: 'ik wil niet eten?'