Voorbij

Voorbij...

Ik was één van jouw jojo's....
Mijn touwtje is voorgoed gebroken...
Nu heb je nog die andere klojo...
Van liefde niet gesproken...

Maak er zo geen warboel van...
Zet die gedachten op een rijtje...
Je zal klaarder kunnen kijken dan...
Dat gaat niet direct dat duurt een tijdje...

Zet je angsten opzij...
Geef je hoop en geluk terug...
Je hoort bij mij...
Neem nu toch die brug...

Gevoelens, emoties, iets wat je niet meer kent...
Mensen kwetsen en gebruiken dat gaat wel...
Is het door mij dat je zo geworden bent?...
Zit en voel je je wel goed in je eigen vel?...

Ik beken ik ben de oorzaak in dit "gebeuren"...
Maar jij hebt voor de gevolgen gezorgd...
Misschien zal je het je ooit betreuren...
Heb ik je dan alleen maar last bezorgd?...

Twee keer tweede keuze wil ik absoluut niet zijn...
Ook al neem ik mezelf voor dat ik dat absoluut niet ben...
Toch vallen we telkens voor elkaar in zwijm...
Nu weet ik dat je nog amper herken...

Soit maakt niet uit, je bent mij kwijt...
Wil je immers ZO niet terug...
Onze liefde en gezin krijgt van jou geen respijt...
Ik wou een brug maken maar jij keerde je rug...

Ik ben boos en opnieuw gekwetst...
Maar hoe jij je voelt dat is wat telt...
Zie maar hoe je alles voor iedereen verpest...
Jij gooit nu alles wat we hadden op de vuilnisbelt...

Ik voel mij verraden, in de steek gelaten...
Je hebt mij echt ALLES ontnomen...
Gevoelsmatig neen maar mentaal moet ik je verlaten...
Ik had het kunnen voorkomen maar mijn beslissing is "genomen"...

Dit is mijn verstand dat spreekt...
Mijn hart beweert het tegendeel...
Hoop dat beiden bij jou wederkeert...
Maar voorlopig blijf ik formeel...