Euforisch....?

Euforisch…?

Goed nieuws gehad maar toch voel ik mij niet euforisch…
Ze gaat “resoluut” voor mij maar toch is het geen heuse beleving…
Na al haar twijfels en demonen lijkt mij dat meer dan logisch…
Hopelijk spreekt haar hart en ziel en is het niet enkel een ingeving…

Pas op, ik wil haar absoluut vertrouwen en geloven…
Haar echt het voordeel van mijn twijfels geven…
Elkaar opnieuw de hemel en aarde beloven…
En toch ben ik nu niet aan het zweven…

Het moeilijkste is dat er gevoelens zijn…
Voor mij dat is zeker maar ook voor iemand anders…
Dat doet echt het meeste pijn…
En dat bezorgt mij nog altijd veel waterlanders…


Ligt het aan mijn gebrek aan zelfvertrouwen…
Of aan het feit dat dit de tweede keer is dat ze dit zegt…
Hoop echt dat we alles opnieuw kunnen opbouwen…
En jij dit alles hier snel weerlegt…

Bekijk dit echt niet enkel vanuit mijn perspectief…
Ook zij heeft dit alles moeten doorstaan…
Het geloven is het enigste alternatief…
Dan zouden wonderen alsnog bestaan…

Ik begrijp dat ook jij aan mij zal blijven twijfelen…
Angst voor de persoon die ik vroeger ben geweest…
Laat mijn liefde langzaam in jouw hartje sijpelen…
De persoon zijn die al jouw “wonden” geneest…


Wat wij hebben en voelen is echt uitzonderlijk…
Mensen zullen dat misschien niet begrijpen…
Hou van zowel haar inner- als uiterlijk…
Een kans zou ik met alles wat ik heb vastgrijpen…

Ach ja misschien word het straks opnieuw een klucht…
Kan ik nog maar eens op mijn hart laten trappen…
Toch hoop ik dat ik niet word “ontnuchtert”…
Soit, ik lijk het zelf niet al te goed meer te snappen…