opweg naar mezelf

ik bevind me in het diepste van een vlinder
sla me vleugels uit met de wint van de winter

op zoek naar mezelf me gevoel dat kilt me
op zoek naar mezlef in de koude stilte

ik hoor violen huilen neem het pad van verdriet
om te vinden wat ik zoek mezelf me ik

de geluiden van de snaren ik hoor ze praten
me vleugels volgen het geluid die zig herhalen

de voorschriften van de muziek die er speeld
leid me naar de antwoorden en me zelf beeld

ik vlieg op het juiste pad in de juiste richting
laat sporen achter om de weg trug te vinden

ik ben blind voor de gevolgen van me ontdekking
straks kom ik vast te zitten geketend aan een ketting

blijf ik eeuwig opzoek als de sporen zijn gewist
naar het gene wat ik mis