Somber en koud
Buiten schijnt de zon maar ik, ik heb het koud.
Lachende gezichten alom maar ik, ik voel mij somber.
Energie in overvloed maar ik, ik voel mij flauw.
Zuurstof genoeg maar ik, ik zit bijna zonder.
Eten is vanzelfsprekend maar ik, ik heb geen honger.
Slapen doet iedereen maar ik, ik heb geen vaak.
Levensvreugde ook zo mooi maar ik, ik zit zonder.
Praten ook zo normaal maar ik, ik zit zonder spraak.
Drinken is noodzakelijk maar ik, ik heb geen dorst.
Sociale contacten ook zoiets maar ik, ik wil er geen zien.
Littekens genezen en helen maar ik, ik heb een korst.
Werken ook zo logisch maar ik, ik ben ziek.
Geluk en liefde..fantastisch maar ik, ik heb niets.
Affectie en genegenheid.. bijzonder maar ik, ik krijg er geen.
Lichamelijke warmte..mooi toch maar ik, ik bevries.
Houden van.. heel speciaal maar ik , ik geef mijn hart aan jou alleen.
Reacties op ‘Somber en koud’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!