ik kan je niet vergeten

ik kan je niet vergeten,
hoe we met zn tween hebben gezeten,
hand in hand perfect, met een lach,
wist nog toen ik je voor het eerst zag,
je ogen zo mooi, maar met een verleden,
wist niet wat, maar zag dat je had geleden.
weet niet waarom, maar ik kan je niet vergeten,
heb vaak op mijn lip gebeten,
afvragend, waarom je maar in mijn hoofd blijf zweven,
zag jou naast mij in mijn leven..
en eigenlijk moet ik je vergeten want je liet niets meer van je horen,
kijk terug naar ons, en ik kijk naar voren,
moest het zo zijn, of zit er wat achter,
mijn tranen vallen dan misschien zachter,
maar de pijn blijft wordt steeds zwaarder,
en dingen worden steeds raarder.
je blijft steeds maar in mijn hoofd,
en er is niets wat dat verdoofd..
alleen al bij het horen van je naam,
val ik, probeer gewoon overeind te blijven staan,
maar van binnen val ik in een diepe kuil,
en wanneer ik alleen ben, merk ik dat ik huil.
wil je terug, maar ik weet niet waarom,
misschien moest het zo zijn, maar misschien ben ik dom,
hoor je misschien in mijn hoofd, omdat je bij me hoort..
je stem die gaten in mijn hart boord,
je ogen die me laten verdrinken in tranen,
het duurde maar even, maar wil weer samen,
wil je terug, maar je ziet me niet staan,
waarom, waarom wil je dan niet uit mijn hoofd gaan,
vraag me elke keer weer af, waarom we niet samen kunnen zijn,
vragen, ze doen me zo pijn,
kom terug, en zeg dat je van me houd,
wat anderen zeggen laat me koud,
ik wil alleen jou, omdat ik stiekem van je hou.