vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Stop leven leef
Elke avond weer
sta ik voor het raam
wachtend tot de zon onder zal gaan
dan kan ik weer lachen, schreeuwen, huilen
om de pijn
de pijn diep van binnen
die pijn die zo zeer
waarom is een vraag
de vraag
waarom is het nog leven
ik ben niks meer
geen seintje leven
ik voel al die dood
dus waar op wachten
ìk voel
ik wil
zo graag worden verdoofd...
Reacties op ‘Stop leven leef’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!