De harde wereld
Alles is veranderd.
Wie is nu nog te vertrouwen?
Niemand om je te steunen.
Geen schouder om op te leunen.
Het moet allemaal maar alleen.
Je moet vechten. Vechten voor jezelf.
Laat iedereen om je heen.
Het is jou leven. Je volgt je eigen pad.
Strijdt daarvoor en val niet in dat onzekere diepe gat. Wees jezelf. Heb geen pijn..
Zoveel stress, vooral de laatste tijd.
Als de zon opkomt, het begin van een nieuwe dag. Frisse start. Dan hoop ik toch altijd wel een beetje dat het vandaag beter gaat. Maar nee, Er gaat geen dag aan me voorbij. Niet eeen dag zonder de steek, die pijn in mijn hart.
Zoveel memories, zoveel gedacht. Gedacht aan de betere tijden. Toen alles nog goed was. Veel geluk gehad. Maar nee hoor, Nu is mijn geluk weg. Ik leef van dag tot dag. Elke keer dat gehoop, de stress de shit. Ooit wordt er naar mammie en pappie gebeld. Ik ben weg.. Op weg naar de hemel.
Jaa dit is de fucking harde wereld waar ik over praat bitch :$
Ingezonden door
Geplaatst op
04-10-2010
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Depressief Pijn VerdrietReacties op ‘De harde wereld’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!