Het bos is hol

het bos is hol
de bomenrij komt
maar niet naderbij
het pad is al verleden

wil de stammen voelen
de sappen horen gaan
maar ze ontwijken
kijken me niet aan

zoek wortels
om de boom te raken
maar in de bodem
vind ik enkel gaten

het blauw dat
hemel biedt is er
nu niet bladerkronen
dichten zich volkomen

angst laat me verdwalen
in een waangeborgenheid
het bos is hol het wijkt
mijn lijk zal tussen hout betalen