Het onbereikbare

Het onbereikbare
Jij, die daar zit met rose naast mij,
blauwe ogen en blonde haar.
Je prachtige lach, naast elkaar, wij.
die halve meter, mijn bezwaar.

Ik, naast jou, maar toch zo ver weg,
een lach, een kus en een kroel.
Wil je meer vertellen dan ik zeg,
verpest dat niet een heleboel?

Jij, die niet weet wat je doet,
met een verloren gevoel leeft.
Ook sterk en met moed,
met een doel, wat ze nu heeft.

Ik, ik zie wel wat er gebeurd,
laat alles op zijn beloop gaan.
Geef jou de tijd, ben gekleurd,
wil jou, maar laat mezelf in de waan.

Jij, die eerst haar eigen ding moet doen,
alles op een rij krijgen.
Misschien, daarna van jou nog een zoen,
Voordat we elkaar doodzwijgen.

Ik, die niet veel kan doen aan jouw gevoel,
wil er voor je zijn,je steunen.
Maar jij moet het doen, jouw leven, jouw doel,
weet alleen dat je altijd tegen mij kunt aanleunen.

Onbereikbaar, wie zal het zeggen,
de tijd zal het leren.
de momenten met jou zal ik vastleggen,
Het onbereikbare, dat tij wil ik keren.