Jouw medeweten

de weg leek
zo bekend
ik liep alleen
jouw medeweten
had vergeten
me mijn schaduw
mee te geven

de hemel was
weer sterrengroot
de maan stond vol
en bol van vroeger
toen romantiek
nog alle kansen had
bewust de tijd vergat

even vrij en
harten jagen
ogen vragen mij
de glimlach
zingt verleidelijk
haar melodie
raakt met magie

in de betovering
waarbij ik jou
door haar verving
ontsnapte ik voor
even aan wat
ik ooit mezelf
had gegeven