vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Met gebroken ogen
je hebt het blad
nooit voor de mond gehouden
het dwarrelt naar de grond
uit vingers die
onmachtig zijn om
alles in de hand te houden
jij hebt altijd
de rug gerecht
maar nu lig je gestrekt
laat gods water
over akkers lopen in een
afscheid met gebroken ogen
toch zal uit as
jouw feniks weer herrijzen om
levend in herinnering te blijven
Ingezonden door
Geplaatst op
18-09-2010
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Leven OverlijdenReacties op ‘Met gebroken ogen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!