Hun droom van steen

neonlicht op straat
bedompte herrie muffe etensgeur
verduffen het namiddaguur
van weggaan uit de sleur

ze blinken tot ze samenkomen
bij het verlaten van de straat
de trams zijn weer te laat
vrijgegeven door de regen

ze duiken in hun jas
de witte koppen blinde ogen
nog verroeren ze geen pas
dan trappen ze de deuren open

zoeken naar een plaats alleen
gekochte wereld enkele reis
verzinken in hun droom van steen
voor iedereen het paradijs

de avond geblindeerd
door stom vermaak op de tv
gordijnen dicht voor ongewenst
eindelijk de laatste uurtjes nog privé