vorige gedicht
vorige gedicht
Heeft het leven uitgedaan
zou ik haar ogen willen zien
de trekken kunnen onderscheiden
in het vallend blad
haar stem weer mogen horen
in het lied van opgetogen koren
als de wind iets harder bidt
mijn wolken zijn weer grijs
bevolken anoniem de hemel
ze maken niemand meer iets wijs
de wereld strakt zich
in een kouder onbehouwen
alleen mezelf kan ik nog vertrouwen
seizoenen is ze met mij meegegaan
we bekenden vriendschap tot oneindig
ze ging voorbij en heeft het leven uitgedaan
Reacties op ‘Heeft het leven uitgedaan’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!