Zwart Hart

Ik zoek woorden.
Zoveel woorden over mijn eigen hart.
Het geen wat zolang met openen problemen part.
Zoeken in mijzelf.
Zoeken naar waar het nou aan ligt.
Waarom blijven de antwoorden in mijn hart zo intens verwart.
Is het bij mij dan zo overduidelijk door en door zwart.
Graven in gedachtens van welleer.
Zelfs graven op de verborgen plaatsen.
Maar keer op keer geen plek van mijn zeer.
Daarna flink slikken en dan naar de weggedrukte plekken.
Ik snap het niet, zelf daar vindt ik het niet.
Met onbegrip blijf ik maar in mij tuuren.
Het lijkt eindeloos te duren.
Ben ik dan echt mijn eigenweg kwijt geraakt.
Het voelt of mijn hooft is gekraakt.
Heb zout gegooit in al mijn wonden.
En heb eigenlijk niks gevonden
Waarom gaan mijn gedachtens ineens zo met emotie's gepart.
En voel ik mijn Hart zo Hard Dat het mij zo waanzinnig verward.