vorige gedicht
vorige gedicht
Een vreemde zonder zon
je schijnt weer minder schaduw
contouren donkeren vaag
ben jij jezelf wel of zijn er
anderen in je geest vandaag
ogen zijn niet peilbaar
je huid doorzichtig fijn
je stem een zacht gefluister
met een ondertoon van pijn
je hoekt wat in bewegen
het soepele loopt niet echt
in je houding schuilt de twijfel
alsof je grenzen zijn verlegd
ik heb je mogen spreken
je werd een vreemde zonder zon
je schaduw ging totaal verloren
toen ik je zag en jij weg zwom
wil melker
08/09/2010
www.wilmelekrrafels.deds.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
08-09-2010
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Communicatie MensReacties op ‘Een vreemde zonder zon’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!