Nee het is geen enge droom!

Pijn verdriet en eenzaamheid is wat er in mij omgaat.
Ik ben tot zoveel dingen nu in staat.
Ik heb psychische stoornissen.
Steeds weer moet ik in het wilde weg vissen.
Vrienden, opvoeding en familie daar heb ik het door gekregen.
Steeds meer heb ik de behoefte om zelfmoord te plegen.
Waarom ben ik zo gevoelig om deze ziektes te krijgen?
Mijn problemen zullen niet zakken nee, ze zullen alleen maar stijgen.
Ze zeggen dat het genetisch is bepaald.
Hierdoor krijg ik het gevoel dat ik door een bos loop en ben verdwaald.
Verdwaald in het hele leven om me heen.
Ik loop steeds rondjes rond de zelfde steen.
En steeds vaker wil ik denken ’t is allemaal maar een enge droom.
Zo meteen word ik wakker en dan is alles weer normaal.
Maar steeds als ik dan weer wakker word,
Dan is het alsof mijn hele wereld weer instort.
Nee, het was geen droom ik zit er nog midden in.
Wat heeft het allemaal nog voor zin?