Wanneer jij weer weg bent
De wind begon te huilen
De storm begon te schreeuwen
Jou trein ging huiswaarts.
Het sprookje was afgelopen
Het boek sloeg dicht
We wachten op het vervolg.
En elke keer weer
doet het weer zeer..
om jou te zien gaan
en mezelf daar in gedachten te zien staan.
In de dagen zoals deze
ga ik je missen
en onze geschiedenis herleze
misschien ga me ook in keuzes vergissen
want ik denk alleen aan jou
ik weet niet wat ik doen zou
als je opeens in deze dagen voor me zou staan
en met me mee zou gaan..
ik denk dat ik je dan vastpak
en je thuis breng onder mijn dak
weet dat ik van je hou
en alleen ben van jou
voor mij geen ander
dus geen buiten stander
ik wil jou niet kwijt,
en die keuze ga ik nooit maken, dan heb ik ontzetten veel spijt!
Reacties op ‘Wanneer jij weer weg bent’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!