Zwart

Toen het zwart werd voor mijn ogen
zag ik nog geen licht dat scheen
in herinnering kleurige regenbogen
was het mijn optimisme dat verdween

om te zien wat er nog over was
moest ik kijken voorbij mijn "zijn"
terwijl ik woord noch teken las
werd ik koning van de pijn

toen het zwart werd voor mijn ogen
ging een huiver door mij heen
nooit meer kleurige regenbogen
en nog altijd ziels alleen

door te zien wat er nog over was
wist ik dat ik werd bedrogen
voorbij die illusie zag ik pas
ik heb aanpassingsvermogen