Eindelijk geboren.
Hoe lief jij klein mensje hoe je daar zo lach.
Eindelijk geboren om zeven minuten over acht.
Avonds in December het was koud en het sneeuwde.
En jij klein mensje je schreeuwde.
Ik was nog niet bij mijn positieve.
Het was nog donker om mij heen.
Ik wist jij bent geboren.
Maar voelde mij alleen.
Ik hoorde zachte stappen die kwamen dichter bij.
De zuster kwam jou brengen en ik werd opeens heel blij.
Ik wilde je kussen van je kleine neusje tot je grote teen.
Ik weet niet wat ik wilde er ging van alles door mij heen.
Is dit mijn kindje is dit mijn grote vent.
Ik hoefde niet te twijfelen ik had je uit duizenden herkend.
Ik telde je kleine vingertjes en het waren er tien.
Je had een mooi gezichtje dat had ik snel gezien.
Ik kon alleen maar zeggen dag kleine lieve vent.
Ik zal je alles geven,lief hebben en beschermen.
Tot dat je later groter bent.
x Je mams. (ll')
Reacties op ‘Eindelijk geboren.’
-
Heel erg mooi gedicht!
Hans Erkamp - 31-10-2017 om 10:17