vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
zonsopgang
Als de lucht rood kleurt en de vogels zijn al op,
Als de ganzen kwetteren en de wereld staat op zijn kop.
Als de zon verschijnt en de wereld ontwaakt,
Voel ik dat dat me van binnen raakt.
Dan denk ik aan de mensen duizenden jaren geleden,
Die ook al naar de zon keken daar beneden.
Die dit ontzettend mooie wonder ook al zagen,
En die nog vol zaten met allerlei vragen.
Nu duizenden jaren verder, nu ik hier ook naar kijk,
Bij het ontwaken van het dierenrijk,
Voel ik me verbonden met diegenen,
Die erbij waren toen de oranje tinten van de zon,
Duizenden jaren geleden ook al verschenen.
Reacties op ‘zonsopgang’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!