vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
11-06-09
Meerdere gevoelens koesteren mijn wazige zelfbeeld.
Geen blijdschap die mij doet zingen.
Geen vogels die mij leren vliegen.
De angst verkild me.
Bang voor hetgeen te zien dat ik nooit heb durven zien.
Ik kan niet denken zonder mijzelf pijn te doen. De stilte weerkaatst in mijn ogen.
Mijn licht is te zwak om het donker te verjagen.
Maar bovenin in de hemel schijnt een wit licht. Ik houd mijn oogleden geloken voor het onbekende.
Nee, ik wil niet weten wat het mysterie is.
11-06-‘09
Reacties op ‘11-06-09’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!