de maan

het is volle maan
ze voelt de stilte gaan
onrust komt in haar lijf
al zegt een stem blijf
blijf hier en ga niet
alles wat ze enkel ziet
is die volle maan

haar blik op de maan gericht
geen twijfel op haar gezicht
ze zal en moet gaan
de maan trekt haar aan
ze verzamelt alle moed
op haar hoofd een zwarte hoed
lange haren in de wind
zwiert ze gezwind
in volle kracht
door de donkere nacht

zie ze daar gaan
nog ver van de maan vandaan
vannacht komt ze er nog niet
het blijft nog ver in het verschiet
maar eens zal ze er staan
dan is het met haar onrust gedaan