vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
even dromen
de waarheid van de dag
gevuld met onzichtbare tranen
verliest z,n kleur
achter de lange, hete adem
van de alles
verzachtende nacht
getroost en gesterkt
door de onzichtbare bries
van tederheid
als de zachte streling
van een orkest
met louter violen
gestemd, door
meesters van vergeten, bespeeld
door zwijgers
tralieloos gevangen
in meeslepende muziek
trekken de uren voorbij
dit festival van dromen
vol levenskracht
omsluit je bange hart
gidst…
je veilig door de nacht
naar weer een nieuwe da
Reacties op ‘even dromen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!