1001 Gedichten
vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Het koesteren van de stilte
ik neem zon
en bloemen mee
mag ik delen in je rust
ik wil komen
bij je dromen omdat
je mijn gevoelens sust
op een bankje
met wat schaduw in
het suizelen van de wind
mag je zachtjes
met mij spreken
jij de vader ik het kind
in het sluiten
van mijn ogen hoor
ik weer je zachte stem
in het koesteren
van de stilte voel ik
dat ik bij je ben
ik kan je nu
geen kus meer geven
ik zal zwaaien in een groet
het weer thuis zijn
voor heel even voelt
na al die tijd zo goed
Reacties op ‘Het koesteren van de stilte’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!