vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Een moeder zonder kind
bleek en stil
het zwarte steile haar
iets voor haar ogen
zit daar
een moeder zonder kind
wat in elkaar gedoken
haar trein
dendert maar door
met onverlichte ramen
zonder namen
schokken vier coupés voorbij
terwijl de regen spat
geen uitspraak over schuld
kan haar nog deren want
in haar hoofd rijdt weer de trein
de seinen staan op rood
ze flitsen langs
maar zullen nooit meer keren
Reacties op ‘Een moeder zonder kind’
-
Heel mooi gedicht, ik draai hem iets om...vader zonder kind!
Gebroken papa - 22-09-2012 om 17:51
-
wauw dit raakt me echt
gregorylover100 - 24-09-2012 om 20:57
-
Gregory en gebroken papa.. dank voor jullie reactie.. sorry voor het late reageren.. groet, wil
wil melker - 25-09-2012 om 15:13