vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Straks
Kon ik maar eens met mijn ziel gaan praten
En vragen wie ik ben
Mijn lichaam helemaal verlaten
En eens loslaten wat ik al ken.
Zeg toch eens mijn beste geest
Hoe zal straks na mijn dood alles verder gaan ?
Ben ik er dan helemaal geweest
Of is er dan toch nog iets over van mijn bestaan ?
De doden kunnen niet meer spreken
Weten doet men niets; alleen beloven.
Het enige wat tot nu toe is gebleken
Het belangrijkste is vertrouwen in het geloven.
Ingezonden door
Geplaatst op
17-03-2008
Over dit gedicht
Inleiding.
Geef uw waardering
Op basis van 8 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
HiernamaalsReacties op ‘Straks’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!