Vermomming
Aan jou laat ik zien wie ik ben.
Voor jou zal ik niet liegen, vragen omzeilen.
Mijn ware ik verborgen tussen de mensen, vriendschap, bedrog.
Mijn vermomming even af, mijn masker terug op zijn plaats.
Terug in de etalage waar ik hem het eerst zag, eentje uit duizenden.
Even zal ik die ene persoon zijn die zij verborgen houden.
Verhalen zal ik vertellen, uitleg geven.
Laten horen hoe het is, om echt te zijn.
Niet verscholen zitten achter alles.
Vertellen over de waarheid en de leugens.
De nachten en de middagen.
De verschillen met het zien.
Zoek ik jou.
Wie ben jij?
Zou jij je masker terug kunnen leggen, voor mij?
Ingezonden door
Geplaatst op
02-08-2010
Over dit gedicht
X
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
MaatschappijReacties op ‘Vermomming’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!