Zoveel emoties.

Soms is het me allemaal even teveel,
en weet ik niet meer wat ik wil.

Geloven in mezelf lukt dan even niet,
het liefst verstop ik me, zodat niemand me ziet.

Ik probeer alles goed te doen voor iedereen en denk niet aan mij,
totdat jij er iets over zei.

Dat ik ook aan mezelf moet denken,
en mezelf ook echt is wat aandacht moet schenken.

En dan ging het een tijdje goed,
totdat jij weer iets verkeerds doet.

Dan ga ik me weer heel druk maken,
eigenlijk om niks, want dat zijn niet mijn zaken.

Waarom ik dat doe weet ik niet,
misschien omdat iemand mij dan wel ziet.

Of omdat ik om je geef,
en ik niet alleen voor mezelf leef.

En omdat ik hou,
van jou.