vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Brugrand
De wind door haar haar,
Een traan over haar wang,
Het leven valt haar zwaar,
Ze is zo boos en bang,
En niemand die haar zien,
Ze kan het niet meer aan,
Het meisje vol verdriet.
Hoelang blijft ze daar nog staan,
Een traan rolt over haar wang,
De gegeleden zee in,
Nooit krijgt ze meer haar zin,
Altijd maar verdriet,
Maar de reden waarom,
Die ziet ze niet.
Angst golft door haar lijf,
Ze knijpt in haar hand,
Ze voelt zich slap en stijf,
Ze laat de brugrand los,
Nooit krijgt ze meer haar zin,
Het meisje vol verdriet.
Ingezonden door
Geplaatst op
14-03-2008
Over dit gedicht
Gaat over een meisje die het leven niet meer ziet zitten.
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
VerdrietReacties op ‘Brugrand’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!