vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Een stille moeder
Roerloos staat ze
voor het venster
in het schijnsel van de maan.
Haar hart schreeuwt
de hunkering,
vragenworstelend
snikt ze zijn naam
hoe vaak heeft ze hier
haar hartstocht gestild
gekweld door verlangen
de nacht onderbroken
fluisterhuilend
haar liefste gezocht.
Ik weiger je dood
zie je leven in mijn dochter
jouw Loenia
hoor je, jouw Loenia!
Ik wil je laten weten
haar zoontje
is ook…
Kom, huivert ze
krampachtig
sleept zich naar boven
langs haar lange grijze jas
zich afvragend of
het ooit overgaat.
Ingezonden door
Geplaatst op
30-07-2010
Over dit gedicht
Geschreven bij het gelijknamige boek van Ariëlla Kornmehl
Geef uw waardering
Op basis van 43 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Dochter Fluisterhuilend Loenia MoederReacties op ‘Een stille moeder ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!